Ένας Εξαθλιωμένος επαναστάτης,μια γροθιά στο κατεστημένο

Τα σοφά λόγια του Πλάτωνα: "η πιο πικρή απογοήτευση που νιώθεις είναι όταν προσφέρεις καλοσύνη και σου την ανταποδίδουν με την αδικία" φαντάζουν πιο επίκαιρα από ποτέ.

Το απλανές βλέμμα του προδίδει τον ψυχικό πόνο του. Τις πληγές που δεν έχουν επουλωθεί αλλά αντιθέτως κατατρώγουν τα σωθικά του.

Ο Ζαν Μαρκ Μποσμάν, ο άνθρωπος που ανέτρεψε τον ποδοσφαιρικό χάρτη προσφεύγοντας στη δικαιοσύνη καταφέρνοντας να γκρεμίσει τα σύνορα για ελεύθερη διακίνηση των κοινοτικών ποδοσφαιριστών και όχι μόνο μοιάζει πλέον με τραγική φιγούρα.

 

Απένταρος, παραδομένος στη δίνη του αλκοόλ με συντροφιά μία χούφτα αντικαταθλιπτικά χάπια δίνει καθημερινά μάχη για την επιβίωση.

Μοναδικό εισόδημα για τον άλλοτε επαναστάτη του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και σύμβολο ελευθερίας απέναντι στον ποδοσφαιρικό καπιταλισμό, το γονικό επίδομα ύψους 715, 95 ευρώ που του παρέχει η βελγική κυβέρνηση.



 Ο ξεχασμένος ευεργέτης


Μία διαλυμένη οικογένεια και δυσεπίλυτα προσωπικά προβλήματα ανάγκασαν τον άλλοτε παίκτη της RFC Λιέγης και αρχηγό της εθνικής U-21 του Βελγίου στη δεκαετία του ‘80 να συγκατοικήσει σε ηλικία 46 ετών με τους γονείς του. Μάλιστα για δύο χρόνια διέμενε σε γκαράζ προετοιμάζοντας το come back στο ποδόσφαιρο που τελικά δεν έγινε ποτέ!


"Θα έπρεπε να είμαι ο πιο διάσημος ποδοσφαιριστής στο Βέλγιο, αλλά ουδείς γνωρίζει ποιος είμαι" ψελλίζει εμφανώς απογοητευμένος για να συμπληρώσει:


"Δεν είναι δυνατόν να συνεχίσω να ζω σε αυτή την κατάσταση. Έχω ένα γιο δύο ετών, ενώ πριν από μερικές εβδομάδες ήρθε στη ζωή και το δεύτερο παιδί μου. Δεν έχω το δικαίωμα να λάβω ούτε επίδομα ανεργίας, όμως είμαι εκείνος που έδωσα δικαιώματα σε όλους τους ξένους ποδοσφαιριστές να μετακινούνται ελεύθερα δίχως περιορισμούς".


Γροθιά στο κατεστημένο


Το όνομα του συνιστά λήμμα σε λεξικά με τον όρο "απόφαση Μποσμάν" να αντικατοπτρίζει την επιτυχή κατάληξη της προσφυγής του στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.


Όλα ξεκίνησαν το 1990 όταν η η RFC Λιέγης αρνήθηκε να τον παραχωρήσει στην άσημη γαλλική ομάδα Ντουνκέρκ, καθώς η τελευταία αδυνατούσε να καταβάλει το χρηματικό ποσό που αξίωναν οι Βέλγοι.


Πέντε χρόνια αργότερα ο Μποσμάν θα δικαιωνόταν. Οι ποδοσφαιριστές πλέον αποκτούσαν το δικαίωμα να διαπραγματευτούν με συλλόγους της αρεσκείας του από τη στιγμή που τα συμβόλαια τους εκπνέουν.


"Έκανα κάτι που ουδείς άλλος ποδοσφαιριστής τόλμησε. Συνέτριψα το σύστημα της σκλαβιάς και της εξάρτησης όμως κατέστρεψα τη ζωή μου" παραδέχεται.

Ο Ρούνεϊ πλουτίζει, ο Μποσμάν πεινάει!


Χαρακτηριστικότερο το παράδειγμα του Γουέιν Ρούνεϊ που εκμεταλλευόμενος την "απόφαση Μποσμάν" απειλούσε την περυσινή σεζόν πως θα εγκαταλείψει την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ εάν δεν συμφωνούσε στην ανανέωση του συμβολαίου του για δύο χρόνια με καλύτερους οικονομικούς όρους.


"Ο Ρούνεϊ έκανε χρήση των δικαιωμάτων που παγιώθηκαν χάρη σε μένα. Έτσι αντί να μεταπηδήσει στη Ρεάλ Μαδρίτης παρέμεινε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τις απολαβές του να εκτοξεύονται.


Κερδίζει 40.000 ευρώ κάθε μέρα αντί για 27.000 ευρώ. Θα έπρεπε να κάνουν κάτι για μένα που κερδίζω 715,95 ευρώ από την βελγική πρόνοια κάθε μήνα".


Το 5% που γιγαντώθηκε και η... Ίντερ


Χάρη στον Μποσμάν ο αριθμός των μη κοινοτικών ποδοσφαιριστών σε ευρωπαϊκές ομάδες αυξήθηκε.
Το 1992 το ποσοστό μη Βρετανών παικτών που αγωνίζονταν στην ενδεκάδα των 22 κορυφαίων αγγλικών συλλόγων ήταν μόλις 5%. Πλέον έχει εκτοξευθεί στο 70%.


Την περασμένη σεζόν η Ίντερ κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ δίχως κανένα Ιταλό ποδοσφαιριστή στην ενδεκάδα!


"Σήμερα εξακολουθώ να παίρνω αντικαταθλιπτικά χάπια. Είναι άδικο αυτό που συμβαίνει γιατί έδωσα μάχη για πέντε χρόνια προκειμένου να υπερασπιστώ τα πιστεύω μου. Όλοι ξέχασαν ποιος ήταν ο άνθρωπος με τον ‘κανονισμό Μποσμάν’. Βοήθησα τον χώρο του ποδοσφαίρου να πλουτίζει και σε μένα δεν έμεινε τίποτα.


Θα επιθυμούσα μία μικρή αναγνώριση των αγώνων μου. Έσταξαν δάκρυα με αίμα από τα μάτια μου, υπέφερα πολύ γιατί δεν έλαβα τον σεβασμό που θα μου άρμοζε από τους ποδοσφαιριστές".

 Η επιθυμία
Ο Μποσμάν δεν ζητάει ελεημοσύνη αλλά μία αξιοπρεπή ζωή. Παράλληλα εξακοντίζει τα βέλη του στον πρόεδρο της FIFA, Σεπ Μπλάτερ.


"Θα ευχόμουν να είχα έναν αξιοπρεπή μισθό. Έναν μισθό για να μπορώ να μεγαλώσω τα παιδιά μου και να τα ωθήσω στον αθλητισμό, έστω σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Δεν ζητάω μία περιουσία, ούτε 40.000 ευρώ κάθε μέρα.


Θα ήμουν ευχαριστημένος με έναν μισθό 3.000 ευρώ. Σέβομαι τον πρόεδρο της UEFA, Μισέλ Πλατινί. Ως πρώην ποδοσφαιριστής επιχειρεί να βρει τις κατάλληλες λύσεις κάτι που είναι θετικό.


Αντίθετα, δεν σέβομαι ιδιαίτερα τον πρόεδρο της FIFA, ‘Κύριο Μπλα Μπλα’  (σ.σ.: Σεπ Μπλάτερ) τον οποίο θεωρώ δικτάτορα. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να κερδίζει συνεχώς χρήματα".

Η απόφαση που άλλαξε τον ρου του ποδοσφαίρου


Η "απόφαση Μποσμάν" από το 1995 αποτελεί δεδικασμένο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου σχετική με την ελεύθερη μετακίνηση εργαζομένων, την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και την άμεση εφαρμογή του άρθρου 48 της Συνθήκης της Ρώμης του 1957.


Η υπόθεση αυτή αφορούσε προσφυγή της Βελγικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας κατά του Ζαν-Μαρκ Μποσμάν και προκάλεσε μια σημαντική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου σχετική με την ελευθερία μετακίνησης των εργαζομένων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.


Με την "απόφαση Μποσμάν" επιτράπηκε στους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές να μεταγράφονται ελεύθερα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης όταν λήγει το συμβόλαιό τους με κάποιο σύλλογο.


Επίσης, ακυρώθηκαν όσοι κανονισμοί εθνικών ομοσπονδιών χωρών-μελών της Ε.Ε. επέβαλαν περιορισμούς σε τέτοιου είδους μεταγραφές.


Η απόφαση αφορούσε μόνο σε ποδοσφαιριστές υπηκόους των χωρών-μελών της Ε.Ε., τους λεγόμενους κοινοτικούς, για τους οποίους επιτρεπόταν πλέον μεταγραφή ανεξαρτήτως αριθμού, σε αντίθεση με τους μη κοινοτικούς, για τους οποίους η κάθε ομοσπονδία διατήρησε τους κανονισμούς της.


Η "απόφαση Μποσμάν" είναι αποτέλεσμα τριών ξεχωριστών νομικών υποθέσεων, στις οποίες εμπλέκεται ο Βέλγος ποδοσφαιριστής:

• Υπόθεση Βελγικής ομοσπονδίας κατά Μποσμάν (Union royale belge des sociétés de football association ASBL v Jean-Marc Bosman).
• Υπόθεση Λιέγης κατά Μποσμάν και λοιπών (Royal club liégeois SA v Jean-Marc Bosman and others).
• Υπόθεση Ε. Ε. και UEFA κατά Μποσμάν (Union Européenne de Football Association (UEFA) v Jean-Marc Bosman).

Το χρονικό του δικαστικού αγώνα
Ο Ζαν-Μαρκ Μποσμάν ήταν παίκτης της βελγικής Λιέγης (R.F.C. de Liège), του οποίου το συμβόλαιο είχε εκπνεύσει το 1990. Επιθυμούσε να αλλάξει σύλλογο και να μεταγραφεί στη γαλλική ομάδα Ντουνκέρκ.

Η τελευταία δεν πρόσφερε το ποσό της μεταγραφής που αξίωνε η Λιέγη με συνέπεια η μετακίνηση να ναυαγήσει.

Στο μεταξύ οι αποδοχές του Μποσμάν είχαν μειωθεί καθώς δεν ήταν πλέον παίκτης της πρώτης ομάδας. Έτσι, προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στο Λουξεμβούργο κατά του άρθρου 17 των κανονισμών της FIFA, που σχετίζονταν με τις μεταγραφές.

 


Η δικαίωση

Έπειτα από μια πολύχρονη και σκληρή δικαστική διαμάχη κέρδισε την υπόθεση στις 15 Δεκεμβρίου 1995. Το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι το υπάρχον σύστημα μετεγγραφών παρεμποδίζει την ελευθερία μετακίνησης των εργαζομένων και έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο 39 (1) της Συνθήκης της Ρώμης.

Στον Μποσμάν και σε όλους τους κοινοτικούς ποδοσφαιριστές επετράπη να μεταπηδούν ελευθέρα με τη λήξη του συμβολαίου τους σε οποιονδήποτε σύλλογο χώρας-μέλους της Ε.Ε.